Sünni mezhebindeki ruh ve sevgi sorunu. Dinden anlayan arkadaşlar özellikle
Lise 2 de ergen dürtülerle ateist olup sonra kendi çapımda okuyarak, araştırarak bilimsel alt yapısını yapmaya çalıştım. 3-4 sene her şey yolunda. tanrı ne ya, evrim, olum inançlı insanlar güçsüz insanlardır falan diye atıp tutuyordum ama hayatımda hiç bir problem yoktu mutluydum yani. son 1 yılım ç
Lise 2 de ergen dürtülerle ateist olup sonra kendi çapımda okuyarak, araştırarak bilimsel alt yapısını yapmaya çalıştım.
3-4 sene her şey yolunda. tanrı ne ya, evrim, olum inançlı insanlar güçsüz insanlardır falan diye atıp tutuyordum ama hayatımda hiç bir problem yoktu mutluydum yani. son 1 yılım çok kötü geçti. ama o kötü zamanlarda bile tanrı aramadım. derken şu sıralar gergin olduğumu hissettim. yani manevi bir boşluk oluştu içimde. geçen neden ateist olduğumu falan düşündüm. uzun uzun kendimi sorguladım.
sonra baktım hristiyanların isa'sı, şii ve alevilerin ali'si var. bunlar o adamlara bir baba, bir dost, bir arkadaş gibi bakıyorlar. yani çok yakınlar onlara. ne bileyim bizim(sünni)ler kadar dinlerine bağlı olmasalar bile maneviyatları bizden 10 kat daha güçlü. tanrı'ya daha yakınlar gibi. ondan korktukları için değil de onları gönülden seviyor gibiler. bizde(yani eski biz, sünniler) de bu şey eksik gibi.
özet olarak sünnilik daha mı despot bir mezhep? bir maneviyat eksikliği var mı?
yanılıyor muyum sizce? acaba bu benim kişisel olarak o duyguya ulaşamam mı yoksa bir duygu sorunu var mı?
0
tespitinde sonuna kadar haklısın çünkü allah korkusu kavramının allah sevgisinden daha çok kullanıldığı bir dine mensubuz.
0
tobiyaz makenzi
(
18.04.14)
Bu korkunun hadislerle yayıldığını düşünüyorum. özünde Müslümanlıkta hata yapmaktan korkma vardır. Allah'ın merhametinin üzerinde bu kadar duruyorken islam, sorun onu yaşayanlarda.
0
sharon and hope
(
18.04.14)
gerek tasavvufta gerek diğer başka anlayışlarda mevcut aslında bu tarz şeyler. ama sıradan müslümana baktığımız zaman istisnai örnekler ve aslında allah'ı sevmesi gerektiği bilgisi dışında böyle bir bilinç yok. geçen tanıştığım hıristiyan bir arkadaş var mesela. adamla ne zaman konuşsam sevgi sevgi sevgi diyor. tanrı bizi çoook (ellerini yana açma hareketi) seviyormuş, biz de tanrıyı ve herkesi çok sevmeliymişiz falan. yani maneviyat eksikliği farklı bir konu ve istisnalar var ama evet ortalama dindar bir hrıstiyan (tabi farklı mezheplerde ne oluyor bilmiyorum) ortalama dindar bir müslümana göre daha çok sevgiden bahseder ve sanırım nasıl ölçülebilir bilmiyorum ama tanrıyla ilişkisini daha çok sevgi ekseninde yaşar.
ya da tek bir örnek üzerinden milyarlarca insanı genelledim. bilemiyorum.
0
sharon and hope +1. islama en büyük zararı bu hadis cahilleri veriyo zaten. ben müslümanım ve kurandaki islamla şu an çevremde karşılaştığım islam çok farklı. sırf bu yüzden kendime bu din konusuyla ilgili bi arkadaş çevresi bulamıyorum zaten. müslüman olan herkes ya cemaatçi ya süleymancı ya nakşibendi ya da başka bi tarikat. hatta tayyipçi diye yeni bi kitle oluştu. hepsinden tiksiniyorum.
0